Marek Woliński

Indeks nazwisk do pracy 
Ewarysta Andrzeja Kuropatnickiego 
Wiadomość o klejnocie szlacheckim oraz herbach domów szlacheckich w Koronie Polskiej i Wielkim Księstwie Litewskim (E-book PDF)

 

Źródło

Dostępne na stronach Jagiellońskiej Biblioteki Cyfrowej
https://jbc.bj.uj.edu.pl/dlibra/publication/342305/edition/326950?language=pl

Podlaskiej Biblioteki Cyfrowej:
http://pbc.biaman.pl/dlibra/doccontent?id=519&dirids=1

Dolnośląskiej Biblioteki Cyfrowej:
https://dbc.wroc.pl/publication/26973/edition/24394/wiadomosc-o-kleynocie-szlacheckim-oraz-herbach-domow-szlacheckich-w-koronie-polskiey-i-wielkim-xiestwie-litewskim-cz-1-4-kuropatnicki-ewaryst-andrzej-1734-1788?language=pl

Indeks zawiera 11 481 haseł.

O dziele

Praca Ewarysta Andrzeja Kuropatnickiego Wiadomość o klejnocie szlacheckim..., wydana w Warszawie w roku 1789, jest interesująca z kilku względów. Autor wymienia w części pierwszej szlachtę inflancką przebywającą na tym terenie okresowo, którą późniejsi autorzy pomijają. W części czwartej podaje z imienia i nazwiska szlachtę wylegitymowaną ze szlachectwa w 1782 roku w Królestwie Galicji i Lodomerii wraz z nieznanymi późniejszym heraldykom przydomkami.

O indeksie

Głównym powodem, dla którego powstał ten Indeks, było występowanie w pracy źródłowej wielu nazwisk o błędnej lub nieprawidłowej (odmiennej) pisowni. Możemy tu trafić na kilkaset błędnych zapisów. Oto przykłady: Otto Wiczżycki – zapis ten powinien brzmieć Ottowicz Życki, czyli Życki przydomku Ottowicz. Lożadubalski to Dubalski przydomku Łoza. Rzuchowscy ze Skrzynna przydomku Dunin zostali zapisani jako: Rzuchowski de Skrzyn Dunin; Rzuchowski de Skrzyn Duninów; Rzukowski de Skrzyn Duninów; Zukowski de Skrzyn Duninów; Zukowski de Skrzynno Duninów. Cześnicki Żegota to Czerżnicki o przydomku Żegota. Nazwisko Kaczkienowicz to prawdopodobnie Bilińscy przydomku Kaczkienowicz, których wymieniają herbarze Bonieckiego i Uruskiego. Witowicz Pieniążek to Pieniążek z Witowic. Z Witowic pisało się kilka rodzin, m.in.: Czerny z Witowic; Pieniążek z Witowic; Witowski z Witowic.
Autor wymienia Nalewków herbu Hrebnicki. O tym herbie wiemy jedynie tyle, że wymienił go Uruski, bez opisu, przy Hrebnickich herbu Hrebnicki, którzy zapisani zostali do ksiąg szlachty guberni kowieńskiej w 1819 r. Ponieważ Hrebniccy z tego terenu legitymowali się głównie herbem Nalewka, należy przypuszczać, że herb Hrebnicki może mieć coś wspólnego z herbem Nalewka. Może niektórzy Hrebniccy uznali herb Nalewka za swój własny i nazwali go swym nazwiskiem. Hasło powinno brzmieć – Hrebnicki herbu Nalewka, gdyż Hrebnickich tego herbu wymieniają m.in. Kojałowicz, Niesiecki i Żernicki.
W pracy tej występują też przykłady na możliwość pomyłki w badaniach genealogicznych
przy zamianie nazwisk i przydomków: rodzina Jaroszewiczów herbu Prus I używała przydomku Kwaczyński, o czym informują m.in. Niesiecki, Boniecki i Uruski. Ci sami autorzy wymieniają też Kwaczyńskich herbu Przyjaciel, noszących przydomek Jaroszewicz. Rodzina Merło v. Merła, herbu Strzała rozdarta, używała przydomku Januszkiewicz, natomiast Januszkiewiczowie v. Januszkowiczowie, herbu Lubicz, używali przydomku Merło.

O autorze Wiadomości o klejnocie szlacheckim...

Ewaryst Andrzej Kuropatnicki herbu Nieczuja (urodzony w roku 1734 w Obrowcu, zmarł w 1788 roku w Tarnowcu) – hrabia, kasztelan buski i bełski, geograf i heraldyk, bibliofil. Zapisał się m.in. jako autor książek o Galicji i o uzdrowiskach a także „Wiersza nad śmiercią Kajetana Sapiehy poległego 23 maja 1771 r. pod Lanckoroną” oraz herbarza pt. „Wiadomość o klejnocie szlacheckim oraz herbach domów szlacheckich w Koronie Polskiej i Wielkim Księstwie Litewskim”. Jego rodzicami byli Józef i Teresa Zuzanna Kuropatniccy (matka z Kurdwanowskich) a pradziadem – Andrzej Michał Kuropatnicki, poseł, kasztelan biecki. W 1753 r. został komisarzem trybunału skarbowego w Radomiu, w 1755 – marszałkiem sejmiku bełskiego, w 1764 r. posłem województwa bełskiego na sejm elekcyjny oraz uzyskał przywilej na kasztelanię buską, a wkrótce na kasztelanię bełską. Odznaczony przez króla Orderem św. Stanisława i Orderem Orła Białego. Otrzymał tytuł hrabiowski 10 marca 1779 r. od Austriaków. Członek honorowy Akademii Krakowskiej i Akademii Zamojskiej od 1782 r. Zebrał wiele cennych rękopisów oraz czasopism z lat 1759-82. Przetłumaczył „Geografię Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego” Antoniego Buschinga (Lipsk – Drezno 1768) i opracował „Geografię albo dokładne opisanie Królestw Galicji i Lodomerii”, pierwszy dokładny opis geograficzno-statystyczny tych ziem. Sponsorował fundację szpitala dla ubogich w Jaśle i renowację kościołów w okolicy. Jego dwór w Tarnowcu stanowił ważny ośrodek życia kulturalnego w Galicji. Ożenił się z Katarzyną Kuropatnicką z Łętowskich, mieli pięcioro dzieci. Wieku dorosłego doczekali najmłodszy syn Józef i córka Konstancja.

Informacje oparte na: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ewaryst_Andrzej_Kuropatnicki

Dostawa pliku PDF na adres e-mail po złożeniu i opłaceniu zamówienia.
Uwaga: zakupione pliki przesyłamy zabezpieczone indywidualnym hasłem.